(μένος καὴ

(μ. καὴ γυῖα, μ. τε καὴ ἀλκή Hom.)

(λέοντος, ἵππων, ἔγχεος, ποταμῶν Hom.; πυρός Aesch.; χειμῶνος Eur.)

(Ἄρηος Hom.; ὀργῆς καὴ μένους ἐμπλήμενος Arph.)

ψυχή τε μ. τε Hom. — жизненные силы, жизнь

(μέλαν μ. Soph.)

μ. Ἕκτορος Hom. = Ἕκτωρ;

(πεμπώβολα χερσίν, τόξον ἐν χειρί, στεροπέν μετὰ χερσίν Hom.; αἰχμήν Aesch.; διὰ χειρός τι и τινὰ ἐπ΄ ὤμων Soph.; μετὰ χεῖράς τι Thuc.)

ἐπὴ ξυροῦ ἀκμῆς ἔ. Her. — держаться на острие бритвы, т.е. «на волоске»

(οὐρανόν Hes.)

(Ἕκτορος μένος καὴ χεῖρας Hom.)

(τινὰ χειρός или ποδός Hom.; τινὰ μέσον Arph.)

(πέτρης Hom.; ὅπως κισσὸς δρυός Eur.; πείσματος Plat.; χλαμύδος Luc.)

(ἔργου Pind., Plut.; πολέμου Thuc., Plut.)

(δόξης τινὸς περί τινος, med. ἀληθείας Plat.; med. γνώμης τινός и λόγου τινός Thuc.)

(Κιλίκων τῶνδε ἔχονται Ἀρμένιοι οἵδε Her.)

(κυνέην κεφαλῇ, παρδαλέην ὤμοισιν, σὰκος ὤμῳ, εἷμα ἀμφ΄ ὤμοισι, ἵπποι ζυγὸν ἀμφὴς ἔχοντες Hom.; στολέν ἀμφὴ σῶμα Eur.; τὰ ὅπλα Arst.; συκῆ ἔχουσα φύλλα NT.)

(κραδίην καὴ θυμόν Hom.; τὰν βελέων ἀλκὰν χεροῖν Soph.; τέν γῆν Thuc.; ἐπιστήμην Xen., Plat.; τὰ ἐπιτήδεια Arst.; εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω NT.)

(κίονες γαῖάν τε καὴ οὐρανὸν ἀμφὴς ἔχουσιν Hom.; τὰ ἐπικείμενα βάρη Arst.)

(ὑψοῦ κάρη Hom.)

(ἥ γυνέ ἔχουσα Her.)

ἔ. τὸ κέρας ἄκρον Thuc. — находиться на крайнем фланге;

(οὐρανόν Hom.; Ὀλύμπια δώματα Hes.; χῶρον Aesch.; τὰ ὄρη Xen.)

(φρένες ἧπαρ ἔχουσι Hom.; ὅ χαλκὸς ἔχει τὸ εἶδος τοῦ ἀνδριάντος Arst.)

(Θήβας Eur.)

ἔ. πατρώϊα ἔργα Hom. — возделывать отцовские поля;

(ἀλόχους καὴ τέκνα Hom.)

ἐν θεοῖσιν ἔ. Hom. — зависеть от воли богов;

(σάρκας τε καὴ ὀστέα ἶνες ἔχουσιν Hom.)

(ἵππους, μῦθον σιγῇ Hom.; στόμα σιγᾷ Eur.)

(ἕξουσιν ἅπαντας Ἀχαιοί Hom.)

(κῦμα, ὀδύνας Hom.)

οὐδέ οἱ ἔγχος ἔχε ἀτρέμας Hom. — копье (в руках) его не оставалось спокойным;

(μάχης Hom., Plut.; τιμωρίης Her.)

(ἄλγεα Hom.; φθόνον Aesch.; θαῦμα Soph.; αἰσχύνην Eur.)

(πικρὰς ὠδῖνας Hom.; ἀγανάκτησιν Thuc.; ἱδρῶτα οὐκ ὀλίγον Luc.; ἔλεον Plut.)

(ἵππους πεδίονδε Hom.; ἅρμα, δίφρον Hes.; τὰς νέας παρὰ τέν ἤπειρον Her.)

(Πύλονδε Hom.; εἰς τέν Ἀργολίδα χώρην Her.)

(ἔρευνάν τινος Soph.)

(τέν κεφαλέν πρὸς τῇ κεφαλῇ τινος Xen.)

(ταῦτα σ΄ ἔχω μόνον προσειπεῖν Soph.)

(οὐκ ἔχων ὅ τι χρέ λέγειν Xen.; τέχνην τινά Hes., Eur., Her., Plat.)

(γνώμην δίκαιαν, στέφανον εὐκλείας Soph.)

(τινί Arst., Dem., πρός τι Plat. и πρός τινα Plut.)

Ὀρφέα ἄνακτα ἔ. Eur. — считать Орфея (своим) учителем;

εὖ ἔ. Hom. и χαλῶς ἔ. Soph., Plat.; — быть в порядке, прекрасно обстоять, процветать;

ἔχε δή μοι τόδε εἰπέ Plat. — так скажи же мне;

ἀμφοτέρων με τούτων ἀποκληΐσας ἔχεις Her. — ты запретил мне доступ к обеим (войне и охоте);

τὸν λίπε θ. Hom. — его оставила жизнь;

θ. ἐστί или γίγνεταί μοι Her. — мне хочется, мне нравится;

πλησάμενος θυμὸν ἐδητύος καὴ ποτῆτος Hom. — утолив голод и жажду пищей и питьем

ᾔδεε κατὰ θυμὸν ἀδελφεὸν ὡς ἐπονεῖτο Hom. — (Менелай) знал в душе (ясно сознавал), как взволнован брат;

θ. πρόφρων Hom. — открытая душа, откровенность;

(μένος καὴ θ. Hom.)

(μέγας Hom., NT.; ὀξύς Soph.; τῶν πρεσβυτέρων οἱ θυμοὴ ὀξεῖς μέν, ἀσθενεῖς δέ Arst.)

(τινά Hom.)

(ἵππους, κύνας Hom.)

(μένος καὴ θυμὸν ἑκάστου Hom.)

(τινὰ μάχεσθαι Hom.)

(τινὰ γήμασθαι, ἀνστήμεναι Hom.)

(πομπήν, ὁδόν τινι Hom.)

(τινὰ νῆσον ἐς Ὠγυγίην, ἐπὴ νῆας, πόλιν εἴσω, προτὴ Ἴλιον, ἀγγελίην Hom.)

φρεσὴν εἱμένος ἀλκήν Hom. — исполненный отваги

(μένος καὴ ἀ. Hom.; χερός Pind.; βελέων Soph.; τῶν ἔργων Thuc.)

(ἀλκήν τινα εὑρεῖν κακῶν Eur.)

πρὸς и ἐς ἀλκέν τρέπεσθαι Her., Thuc., Plut., Diod. — браться за оружие, вступать в бой;

(ἀ. μυρία Eur.)

(τινά Hom.)

(ἵππους Hom. - in tmesi; ζεύγη βοεικά Thuc.)

(ὑπαί τις ἀρβύλας λύοι Aesch.)

(τινά Plat.)

(μένος καὴ γυῖά τινος Hom.)

(οἶνον καὴ ὕδωρ, ἅλεσσι εἶδαρ Hom.; μέλι σὺν γάλακτι Pind.; γάλα τινί Aesch.; γῆν οὐρανῷ Plut.)

(κονίῃσι и ἐν κονίῃσι Hom.; ὄξος μετὰ χολῆς μεμιγμένον NT.)

μῖξαι χεῖράς τε μένος τε Hom. — схватиться врукопашную;

(τινι Hom.)

(μίγνυται τῷ θήλει τὸ ἄρρεν Arst.)

(εἰ μέ νὺξ διακρινέει μένος ἀνδρῶν Hom.; διακριθῆναι ἀπ΄ ἀλλήλων Thuc.; νυκτὸς ἥ μάχη διεκρίθη Plut.)

(τῇ θερμότητι τὰς συστάσεις Arst.; διακρίνεσθαι καὴ συγκρίνεσθαι Plat.)

(κόμη διακεκριμένη Plut.)

(καὴ ἀλαὸς διακρίνειε τὸ σῆμα ἀμφαφόων Hom.)

(τί τινος и τι καί τι Plat.)

(τὸν νικῶντα χειροτονίαις Plat.)

(δίκας Plat.; med. νεῖκος Hes., τὸ νῦν ζητούμενον Plat.)

μηδὲν διακρινόμενος NT. — нисколько не колеблясь («ничтоже сумняшеся»)

(ἲς Τηλεμάχοιο, μένος Ἀλκινόοιο, φυλάκων τέλος Hom.)

(Ἀργείων στρατός, ἰχθύς Hom. - ср. 13; κῦμα Eur.; μέγαν τινὲς οἴονται τὸν ἱερόν Plut.)

(ἄλφιτον Hom.; Δημήτερος ἀκτή Hes.)

(ἀλωή, ἐλαίη Hom.; μυρσίνη φόβη Eur.)

(δίφρος Hom.)

(ἦμαρ, κνέφας Hom.; φάος Hes.; ὄμβρος Soph., δρόσοι Eur.)

(Τροίης πτολίεθρον Hom.; βασιλεῖς Pind.)

(βωμός, δόμος, ποταμός Hom.; δαιμόνων ἀγάλματα Soph.; εἴδωλον Ἥρας Eur.)

(ἄλσος Ἀθηναίης, ἄντρον Νυμφάων Hom.; πέδον Σαλαμῖνος Soph.; χώρα Arst.)

(ἱ. καὴ ἄσυλος δήμαρχος Plut. - лат. tribunus sacrosanctus)

(ἑκατόμβη Hom.; χρήματα Plat., Arst.; τριήρης Arst.; ἐσθής Dem.)

(ἀγῶνες, ἄεθλα Pind.)

(γένος, ἀθανάτων Hes. γράμματα Her., NT.)

(ἄνθρωπος Arph.; ἱ. καὴ εὐσεβής Soph.). - см. тж. ἱερά и ἱερόν

(ἥ ὀστεΐνη φύσις Plat.)

(βουλαί Pind.; μένος Aesch.; φρήν Eur.; ἄ. ἐν νοσήμασι καὴ παθήμασιν Plut.)

(λειμών Arph.: πρόσοψις Diod.)

(χλόη Eur.)

(ἱλαρὸς καὴ ἀ. Plut.)

(εἱμάτων στολῇ Eur.; χρώματα Plut.)

(ὀνόματα Plut.)

(μανίας μένος Soph.)

(χαλκός Hom.; ἀγαθόν Pind.)

(κραδίη Hom.)

(φωνή Hom.)

(μένος Hom.)

(ἐν μύθοισι καὴ ἐν προσόδοισιν Theocr.; θυμός Plut.)

(ἐν πόνοις Anacr.)

ἐνθ΄ αὖ Διομήδεϊ Ἀθήνη δῶκε μένος Hom. — и вот Афина дала Диомеду силу

ἀπὸ μὲν τοῦ ἑτέρου ἐπὴ τὸ ἕτερον, ἀπὸ δ΄ αὖ τοῦ ἑτέρου πάλιν ἐπὴ τὸ ἕτερον Plat. — от одного к другому и снова обратно;

(βέλος Hom.; ἄκος Hes.)

(καπνός Arph.; χυμός, ὀσμή Arst.; οἶνος Luc.: φάρμακον Plut.)

(ἐδέσματα Arst.)

(ἄνθη Plut.)

(χόλος Hom. и χολά Theocr.; θυμός Aesch.; θηρίον Plat.; δριμὺ βλέπειν Arph. и ἀποβλέπειν Luc.)

(μάχη Hes.)

(ἔρως Plat., Plut.)

(Σισύφου γένος Eur.; δ. καὴ ἔντονος Plat.; δριμὺ βλέπειν Plat. - ср. 5)

(ἥ ἐν γράμμασι μικρολογία Plut.)

(τινί Hom., Arph., Plat., Arst.)

δίφρου ἐπιβησομένοισιν ἐΐκτην Hom. — казалось, что (оба коня) хотят вспрыгнуть на колесницу;

οὔ σε ἔοικε δειδίσσεσθαι Hom. — не пристало тебе робеть;

(ὀπίσσω Hom.)

(τινὴ τῆς ὁδοῦ Hom.)

(θυμῷ Hom.; πολεμίοις Xen.)

εἴ. τινὴ πόδεσσιν Hom. — уступать кому-л. в быстроте ног;

εἶξαι ἡνία ἵππῳ Hom. — отпустить вожжи, дать повод коню

(πλοῦν τινι Soph.)

(νέκταρός τι καὴ ἀμβροσίας τινί Plut.)

(ἐνέστακταί τινι μένος Hom.; οἵ τις ἐνέστακτο ἵμερος Her.; ἔρως ἐνεσταγμένος Plut.)

(τινὰ ἐκ τῶν βάθρων Soph.; γλῶτταν Arst.; τὰς χεῖρας Polyb.)

(θώρακα Arph.)

τὸ τεῖχος ἐξῄρετο διπλήσιον τοῦ ἀρχαίου Her. — стена была доведена до двойной высоты против прежнего;

(τινὰ θανεῖν Eur.)

(τέν οἰκίαν τινός Her.)

(τινά Luc. и τινὰ ὑψοῦ Her.)

(τὸν τῶν ἐκκλησιαζόντων θυμόν Diod.)

(ἐξᾶραι καὴ πέτεσθαι Diod.)

(πολλὰ Τροίης Hom.: κάλλιστον ἕδνον Pind.; ἆθλα Theocr.)

(τινά Plat.)

(ὑπὸ πτόλιν Hom.)

(νήσους τε καὴ ἀνέρας HH.)

(μένος τινός Hom.)

ὥς θην καὴ σὸν ἐγὼ λύσω μένος Hom. — так я, наверно, укрощу и твою ярость;

(τινα Hom.)

(κοιμήσαντο καὴ ὕπνου δῶρον ἕλοντο, sc. οἱ Ἀχαιοί Hom.)

(χάλκεον ὕπνον Hom.; βαθύν или ὕπνον βαθύν Luc.)

(τινα ὕπνῳ Hom.)

(ὄσσε τινός Hom.)

(βλέφαρα ὕπνῳ Aesch.)

(περὴ τὰ ἀρχεῖα σὺν τοῖς ὅπλοις Xen.)

(ἀνέμους, κύματα, ὀδύνας Hom.)

(μένος Aesch.; τὸ ἐπιθυμητικόν Plat.)

(φλόγα Aesch.)